Sunday, October 28, 2012
တခ်ိန္တုန္းက တေယာက္နဲ႔တေယာက္ သိပ္ခ်စ္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရွိတယ္ ။
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ တေန႔မွာ ေကာင္မေလး ေသဆံုးသြားခဲ့တယ္ ။
အဲဒီအခါ ေကာင္ေလးက ယူၾကံဳးမရျဖစ္ျပီး အခ်ိန္ရွိတိုင္း ေကာင္မေလးကိုပဲ တမ္းတေနခဲ့တယ္။ ေကာင္မေလးကိုလြမ္းတိုင္း ေန႔တိုင္းနီးပါးက်ေနရတဲ့
မ်က္ရည္ေတြခမ္းေျခာက္ဖို႔ သူ့ကိုယ္သူႏွစ္သိမ့္ခဲ့သလို
့္ခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ မ်က္ရည္ေတြ ေျခာက္ခမ္းသြားဖို့ကိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္အျပင္ ဘယ္သူကမွ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ။
တေန႔ .. .. ..
ေကာင္ေလးႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳ
နတ္သမီးတိုင္းလိုလို ေရႊေရာင္ျပိဳးပ်က္တဲ့အဝတ္အစ
အဲဒီမွာ သူ သတိထားမိလိုက္တာက သူ့ခ်စ္သူေကာင္မေလးက ေရႊေရာင္ျပိဳးျပိဳးပ်က္ပ်က္
သူ .. ေကာင္မေလးကို ေမးလိုက္တယ္ ။
" သဲ .. သူမ်ားေတြရဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေတြအကုန္လံုး အလင္းေရာင္ရွိပါလ်က္နဲ႔ သဲရဲ့ဖေယာင္းတိုင္က်ေတာ့ ဘာလို့ အလင္းေရာင္ကင္းမဲ့ေနရတာလဲ " တဲ့ ။ ။
ေကာင္ေလးရဲ့ အေမးစကားကို ေကာင္မေလး ျပန္ေျဖခဲ့တယ္ ။
" ကို .. နင္က ငါ့ရဲ့အလင္းေရာင္ေလးေလ ။ နင္ငိုေနမွေတာ့ ငါ့ဖေယာင္းတိုင္ေလးလည္း ဘယ္အလင္းေရာင္ရွိႏိုင္ပါ့မလ
{မယ္ပိုး}
ဒါေပမယ့္ မ်က္ရည္ေတြ ေျခာက္ခမ္းသြားဖို့ကိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္အျပင္ ဘယ္သူကမွ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ။
တေန႔ .. .. ..
ေကာင္ေလးႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳ
နတ္သမီးတိုင္းလိုလို ေရႊေရာင္ျပိဳးပ်က္တဲ့အဝတ္အစ
အဲဒီမွာ သူ သတိထားမိလိုက္တာက သူ့ခ်စ္သူေကာင္မေလးက ေရႊေရာင္ျပိဳးျပိဳးပ်က္ပ်က္
သူ .. ေကာင္မေလးကို ေမးလိုက္တယ္ ။
" သဲ .. သူမ်ားေတြရဲ့ ဖေယာင္းတိုင္ေတြအကုန္လံုး အလင္းေရာင္ရွိပါလ်က္နဲ႔ သဲရဲ့ဖေယာင္းတိုင္က်ေတာ့ ဘာလို့ အလင္းေရာင္ကင္းမဲ့ေနရတာလဲ " တဲ့ ။ ။
ေကာင္ေလးရဲ့ အေမးစကားကို ေကာင္မေလး ျပန္ေျဖခဲ့တယ္ ။
" ကို .. နင္က ငါ့ရဲ့အလင္းေရာင္ေလးေလ ။ နင္ငိုေနမွေတာ့ ငါ့ဖေယာင္းတိုင္ေလးလည္း ဘယ္အလင္းေရာင္ရွိႏိုင္ပါ့မလ
{မယ္ပိုး}
Post a Comment