အိမ္ေထာင္ေရးသုခ

အသက္ ၇၀အရြယ္အဖိုးနဲ႔ အဖြားဟာ အရမ္းကို စိတ္လွဳပ္ရွားေနၾကတယ္..။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဟိုးးးးး အရင္အတူ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ ႏုပ်ဳိစဥ္ အခ်ိန္ေတြ ကာလေတြကို ျပန္လည္တမ္းတေနမိၾကတယ္။

ဒါနဲ႔ သူတို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။

” တိို႔ေတြ အသက္ေတြ ႀကီးၿပီ…၊ ေလာကႀကီးမွာ ေနရမယ့္ အခ်ိန္ေတြလည္း သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူး..။ ဒီေတာ့ ၂ေယာက္ အတူ အသက္ရွင္ေနစဥ္ အခိ်န္မွာ.. တစ္ေန႔ေလာက္ေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းက အခ်စ္သည္းခဲ့ၾကတဲ့ ဘ၀ကို တစ္ခဏေလာက္ ျပန္သြားၾကရင္ မေကာင္းဘူးလား…” ဆုိၿပီး သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕  ခ်စ္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ အမွတ္ရဆံုးရက္ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ လာမယ့္ နယူးရီးယားေန႔မွာ ဟိုး…လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္၅၀တုန္းကအတိုင္း   ေက်ာ္ျဖတ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။

အဲဒီလို ရက္သတ္မွတ္ၿပီးေနာက္ အဖိုးေရာအဖြားေရာဟာ အဲ့ဒီေန႔ ေရာက္ဖို႔ကို စိတ္ကူးရင္း စိတ္ေတြ လွဴပ္ရွားေနေတာ့တာေပါ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္၅၀ရဲ႕ အဲ႕ဒီ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ရက္ မနက္ခင္းမွာ သူတို႔ႏွစ္ဦး ဆံုေတြ႔ၿပီး ကဲခဲ့ သည္းခဲ့ၾကတာကို သူတို႔ ဘယ္ေမ့ႏိုင္ပါ့မလဲေနာ္..။

ဒီဇင္ဘာ ၃၁ရက္ေန႔ မနက္ခင္းမွာေတာ့ …..

အဖိုးတစ္ေယာက္ မနက္ေစာေစာ ၆နာရီထဲက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ခဲ႔တဲ့ အမွတ္တရ ေနရာေလးျဖစ္တဲ့ ျမစ္ကမ္းနဖူးက သစ္ပင္ဆီကိုု ၀ီရိယ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။

လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလဲ ေတြ႔ေတြ႔သမွ် ေတာပန္းအရိုင္းလွလွႀကီးေတြကိုလည္း အဖြားကို ေပးဖို႔ ခူးယူခဲ့တယ္။ အဖိုးဟာ ေနမထြက္ခင္ထဲက လူငယ္ေလး တစ္ေယာက္လို လန္းဆန္းတက္ၾကြလို႔ အဖြားကို ေစာင့္ခဲ့တယ္။

အဖိုးေစာင့္ခဲ့တယ္။ အဖြားလာမယ့္ လမ္းေလး တစ္ေလွ်ာက္ကို မွဳန္ေ၀သီေနတဲ့ မ်က္လံုးအစံုနဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္လို႔ေပါ့။ တစ္ေန႔လံုး စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ကို   ေစာင့္ခဲ့တယ္။ ေစာင့္ခဲ့တယ္..။ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္..။ ဒါေပမယ့္.. အဆံုးမွာေတာ့ ေနသာ ၀င္သြားတယ္။ အဖြားက ေပၚမလာခဲ့ပါဘူး။

ဒါနဲ႔ အဖိုးဟာ ေဒါႀကီးေမာႀကီးနဲ႔ အိမ္ကို ျပန္လာခဲ့တယ္။ အိမ္တံခါးကို ေဒါသတႀကီး ဆြဲဖြင့္လိုက္ေတာ့ ဧည့္ခန္းက ဆိုဖာေပၚမွာ ေခါင္းအံုးထဲ မ်က္ႏွာဖြက္ၿပီး လွဲေလ်ာင္းေနတဲ့ အဖြားကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ ဒီေတာ့ အဖိုးရဲ႕ ေဒါသက တရွိန္ထိုး ဒီဂရီျမင့္တက္သြားၿပီေပါ့။

” ငါကေတာ့ တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခန္း ေစာင့္ေနရတာ၊ မယ္မင္းႀကီးမက ဒီအိမ္ကေန တစ္ဖ၀ါးမွ မခြာပဲ ဇိမ္ေတြ႔ေနတယ္ေပါ့ ” ဆိုၿပီး စိတ္တိုတိုနဲ႔ လက္ထဲက ပန္းေတြကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ပစ္ေပါက္ရင္း  အခုလို   ေအာ္ေမးလိုက္တယ္။

” ဒီမွာ အမယ္ႀကီး… မင္း.. တယ္ကတိပ်က္တဲ့ မိန္းမပါလား..၊ ငါ့မွာျဖင့္   ေစာင့္လိုက္ရတာ..၊ မင္းက ဒီမွာ ဇိမ္က်ေနတယ္..ဟုတ္လား၊ ကဲ..ေျပာ.. ခ်ိန္းထားတဲ့ ေနရာကို ဘာလို႔  မင္း မလာရတာလဲ..? ”

အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ အဖြားက လက္ထဲက ေခါင္းအံုးေလးနဲ႔ အဖိုးရဲ႕ ေခါင္းကို သာသာေလးရိုက္လိုက္ၿပီး မ်က္လႊာေလးခ်လို႔ ခ်စ္စဖြယ္ ရွက္စႏိုး မ်က္ႏွာေလးနဲ႔ အခုလို ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….
….

” သိဘူးလား….အခ်စ္ရယ္၊  အေမက ကြၽန္မကို သြားခြင့္မျပဳလို႔…..ေပါ့… ”

မိတ္ေဆြမ်ား မွ်ေ၀ထားတဲ့အထဲက ဘိုးဘြားေတြအတြက္  ႏွစ္သက္စရာေလးမို႔ ျပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ ဘ၀အေမာေတြ၊ ေသာကေတြ ကင္းေ၀းလို႔ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစေနာ္။

ဆႏၵနဲ႔ဘ၀ တစ္ထပ္ထဲ က်ၾကပါေစ။