အိမ္ေထာင္ေရးသုခ

မဂၤလာေဆာင္ျပီးစ သူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံရဲ႕ဘဝက လူတိုင္းအားက်ဖို႔ ေကာင္းေအာင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔ျပည္.ႏွက္ေနခဲ့တယ္။ သားတစ္ေယာက္ ေမြးခဲ့ေပမယ့္ တစ္သားေမြး တစ္ေသြးလွဆိုသလို သူမ လွပေနခဲ့တယ္။ ခႏၶာကိုယ္ အခ်ဳိးအစားကုိ အပ်ဳိေလးတစ္ေယာက္လို႔ သူမ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ခဲ့တယ္။ လင္ေယာက္်ားနဲ႔ တဲြသြားသည့္တိုင္ ပုရိသတို႔ရဲ႕ အၾကည့္စက္ကြင္းမွာ သူမ မလြတ္ခဲ့ဘူး။ အိမ္သူသက္ထားရဲ႕ ဆဲြေဆာင္မႈအျပည့္ရွိတဲ့ အလွေၾကာင့္ အေပါင္းအသင္းေတြၾကားမွာ သူ လက္မေထာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လင္နဲ႔မယား၊ လွ်ာနဲ႔သြား ဆိုသလို အိမ္ေထာင္သက္ ရင့္လာတာနဲ႔အမွ် သူတို႔မွာ ကေတာက္ကဆတ္ေတြ ရွိလာခဲ့တယ္။ ေန႔လယ္အလုပ္မွာ သူ ပင္ပန္းခဲ့တယ္။ ညမွာ သူမ ကေလးျပဳစု ေစာင့္ေရွာက္ရတယ္။ သူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္ၾကားက ၾကင္နာယုယမႈေတြ တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ေလွ်ာ့နည္းလာခဲ့တယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဆက္ဆံမႈက တစ္ခါတေလမွာ ေရခဲမွတ္ထိေတာင္ ေအးစက္သြားခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔ သူ႔ကို သူမ တစ္ခုေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ "ကြ်န္မတေလးတစားနဲ႔ တစ္ခုေလာက္ ေတာင္းဆိုခ်င္ပါတယ္" "ဘာေတာင္းဆိုမွာလဲ" သူ စိတ္မရွည္စြာ ေမးတယ္။ "ကြ်န္မကို တစ္ေန႔တစ္မိနစ္ေလာက္ ေပြ႔ဖက္ပါ" "လိုအပ္လို႔လား?" သူမကို သူတစ္ခ်က္ၾကည့္ျပီး ခနဲ႔တဲ့တဲ့ေမးတယ္။ "လိုအပ္လို႔ ကြ်န္မေတာင္းဆိုတာပါ။ ရွင္က ကြ်န္မကို မယံုသကၤာနဲ႔ ျပန္ေမးတဲ့အတြက္ ပိုလို႔ လိုအပ္ပါတယ္" "အၾကင္နာေတြကို ရင္ထဲမွာပဲ ထားတယ္.. ထုတ္ေဖာ္ ေျပာျပစရာမလိုပါဘူး" "တကယ္လို႔ အရင္တုန္းက ခ်စ္တာကို ရွင္ထုတ္ေဖာ္ မေျပာခဲ့ရင္ ကြ်န္မတို႔ ယူျဖစ္ၾကမယ္ မထင္ဘူး" "အရင္ကအရင္ေလ အခုဆိုရင္ ပိုတည္ျငိမ္သြားျပီ မဟုတ္လား?" "ထုတ္မေျပာတိုင္း ပုိတည္ျငိမ္သြားမွာ မဟုတ္သလို ထုတ္ေျပာတိုင္း ဟန္ေဆာင္တာေတြ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး" ႏွစ္ေယာက္သား သူတစ္ခြန္း ငါတစ္ခြန္းနဲ႔ စကားမ်ားၾကေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ စစ္ေအးမီးျငိမ္းေအာင္ သူပဲ အရင္ အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ပါတယ္။ အနားနားသြားျပီး သူမကို တစ္မိနစ္ၾကာ သူဖက္ထားလိုက္တယ္။ "အဓိပၸါယ္မဲ့တဲ့ မိန္းမပဲ" သူမကို ေပြ႔ဖက္ျပီး သူရယ္က်ဲက်ဲ ေျပာတယ္။ "အခ်စ္နဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ မိန္းကေလးေတြက အဓိပၸါယ္မဲ့တတ္ၾကတာပဲ" အဲဒီေနာက္ ေန႔တိုင္း သူမကို တစ္မိနစ္ေပြ႔ဖက္ဖို႔ သူအခ်ိန္ေပးခ့ဲရတယ္။ ေန႔တိုင္း တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ေပြ႔ဖက္ခ်ိန္မွာ သူတို႔ ဘာမွမေျပာဘဲ ႏုတ္ဆိတ္ေနခဲ့ၾကေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးက တေျဖးေျဖး သဟဇာတ ျဖစ္လာခဲ့တယ္။ ဒီလိုႏုတ္ဆိတ္ျခင္းက မေပြ႔ဖက္ခင္ ႏုတ္ဆိတ္ျခင္းနဲ႔ စိတ္ခံစားခ်က္ေရာ၊ အဓိပၸါယ္ပါ ကဲြျပားခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔တစ္ေန႔မွာ သူမ ခရီးေဝးသြားဖို႔ ၾကံဳလာခဲ့တယ္။ ရထားမထြက္ခင္ သူ႔ကို သူမက... "ကြ်န္မကို ေပြ႔ရမယ့္ တာဝန္တစ္ခု ခဏေလာက္ေတာ့ ရွင္ကင္းလြတ္သြားတာေပါ့ေနာ္" "ဟင့္အင္း.. ငါ မင္းကို ဖက္ခ်င္ေနမွာ" သူရယ္ရင္းေျပာတယ္။ တကယ္ပဲ ေနာက္တစ္ရက္မွာ သူ႔ဆီကဖုန္းကို သူမ လက္ခံရခဲ့တယ္။ ဖုန္းေျပာရင္း သူမရဲ႕ မ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္လွ်ံေနခဲ့တယ္။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာခဲ့သူႏွစ္ဦးရဲ႕ ေဒါသေတြ အခ်င္းခ်င္း ပြတ္တိုက္မိၾကျပီးဆိုရင္ အိမ္ေထာင္ေရးက ေတာသူမတစ္ေယာက္လို ဆဲြေဆာင္မႈ နည္းသြားတတ္တယ္။ လူေတြက အိမ္ေထာင္သက္ ရွည္လာတာနဲ႔အမွ် အၾကင္နာ၊ အယုယေတြ ေလွ်ာ့နည္းလာတတ္သလို၊ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ ယုယမႈေတြ မလုိေတာ့ဘူးလို႔လည္း ထင္ျမင္လာတတ္ၾကတယ္။ မယူခင္ ႏွစ္ရွည္လၾကာ အရူးအမူး ခ်စ္ၾကိဳက္ခဲ့တဲ့ အခ်စ္နဲ႔ခံစားခ်က္ကို တေျဖးေျဖး ေမ့ေလွ်ာ့ခဲ့လိုက္ၾကတယ္။ ခ်စ္စ၊ ၾကင္နာစက ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ရင္ခုန္သံကို တစ္ေန႔တျခား ပ်က္ဆီးေအာင္ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ၾကတယ္။ တကယ္လို႔ အခ်စ္ကို တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔ ပိုတိုးပြါးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ရင္ ကြ်န္မတို႔ရဲ႕စိတ္ႏွလံုးထဲမွာရွိတဲ့ အခ်စ္က ဘယ္ေတာ့မွ ေအးစက္ကုန္ဆံုး ပ်က္ဆီးသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ "ခ်စ္တယ္" "ေက်းဇူးတင္ပါတယ္" ဒါမွမဟုတ္ ေႏြးေထြးတဲ့ အျပဳအမႈေလး တစ္ခုထဲတင္ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးေစႏိုင္သလို အဓိပၸါယ္အမ်ားၾကီး သက္ေရာက္ေအာင္လည္း ေပးႏိုင္စြမ္းပါတယ္။ ခ်စ္တတ္သူမ်ားအားလံုး အခ်စ္ခရီးလမ္းမွာ ေပ်ာ္ရႊင္သင္ယူမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါေစ.... original post : (每天抱我一分鐘) Google search ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္။ ေရးသားသူ....... ႏုိင္းႏုိင္းစေန at 4/09/2009 01:21:00 AM ထိုလင္႔တြင္အျပည္႔အစံုဖတ္ပါ: http://www.mm-flashsongs.com/profiles/blog/show?id=5202681%3ABlogPost%3A1080546&xgs=1&xg_source=msg_share_post#ixzz1qDiWBNO2