အိမ္ေထာင္ေရးသုခ

ျပန္ေမွ်ာ္လင့္သလားဆိုေတာ့
အဆံုးမသတ္ႏိုင္တဲ့အမွားမွားအယြင္းယြင္းေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြ ထပ္မထားခ်င္ေတာ့ဘူး..

ေစာင့္ဆိုင္းေနတုန္းလားဆိုေတာ့
ေခါင္းမာစြာနဲ႔အက်င့္ပါေနတဲ့သနားစရာႏွလံုးသားကို ၀န္ခံခ်က္ ထပ္မေပးခ်င္ေတာ့ဘူး.....

ဒါေပမယ့္လဲ..
ျပန္မတမ္းတမိဘူးလားဆိုရင္ ဟင့္အင္းလို႔ ေခါင္းမခါႏိုင္ဘူး..
ျပန္မလြမ္းဘူးလားဆိုရင္ မ်က္ရည္မ၀ဲမိပဲ မေနခဲ့ႏိုင္ဘူး..
အမွတ္မရွိဘူးလားဆိုရင္ ေခါင္းငံု႔ထားမိခဲ့ရံုကလြဲ အျခားမရွိဘူး..
မနာက်င္တတ္ဘူးလားဆိုရင္လဲ နာက်င္ရပါမ်ားလြန္းလို႔ ထံုက်ဥ္လြန္းေနတဲ့ႏွလံုးသားက အခ်စ္အသစ္ဆိုတဲ့အရာကိုေတာင္ ထပ္မံျပီးမယံုၾကည္ႏိုင္ေတာ့ျပန္ဘူး… ။

တကယ္ေတာ့ အခ်စ္တစ္ခုရဲ႕အဆံုးသတ္မွာ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔မရႏိုင္ေအာင္က်န္ရစ္ခဲ့တာဟာ နာက်င္စရာ အလြမ္းေတြသက္သက္ပါပဲ..
အခ်ိန္ဆိုတဲ့အရာက လူေတြကို ကုစားတယ္..
အခ်ိန္ဆိုတဲ့အရာက ဒဏ္ရာေတြကို ကုစားတယ္..
အခ်ိန္ဆိုတဲ့အရာက ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြကို ကုစားတယ္..
အဲဒီအခ်ိန္ဆိုတဲ့အရာကပဲ မွန္ကန္တဲ့အသိေတြကိုေပးရင္း နာက်င္ျခင္းေတြကို တျဖည္းျဖည္းသက္သာလာေအာင္ ကုစားေပးႏိုင္ခဲ့တယ္..
ဒါေပမယ့္ အဲဒီလိုအစြမ္းထက္လြန္းတဲ့အခ်ိန္ဟာ
ၾကာေလေလပိုရင့္သန္ေလေလျဖစ္လာတဲ့ အလြမ္းဆိုတဲ့အရာေတြကိုေတာ့
ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ ကုစားမေပးႏိုင္ခဲ့ျပန္ဘူး...

ဒါေၾကာင့္လဲ
ရင္ေမာမိတယ္..
ဒီအလြမ္းေတြဘယ္ေတာ့အဆံုးသတ္ပါ့မလဲဆိုတာကိုေတြးရင္း
ရင္ေမာမိတယ္..
သတိရမိခ်ိန္တိုင္း ကိုယ္ဘယ္ေတာ့မွမပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့သူဆိုတာကိုေတြးရင္း
ရင္ေမာမိတယ္..
တမ္းတမိခ်ိန္တိုင္း မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြဆိုတာကိုသိေနရင္း
ရင္ေမာမိတယ္..
အိပ္မက္ထဲသူ၀င္လာတိုင္း မွားယြင္းတဲ့စြဲလမ္းျခင္းေတြလို႔သတိရရင္း
နာက်င္စြာနဲ႔ ရင္ေမာမိခဲ့ရျပန္တယ္.... ။

တကယ္ေတာ့..
အလြမ္းဆိုတာဟာ ကမာၻေပၚမွာ အျမစ္မျပတ္ႏိုင္ဆံုး ေရာဂါတစ္မ်ိဳးပါပဲ..
ဘယ္ေလာက္ပဲအခ်ိန္ယူယူ၊ ဘယ္လိုပဲၾကိဳးစားကုသ၊ ကုသ သက္သာလာျပီဆိုတဲ့အခ်ိန္တိုင္း အေၾကာင္းတစ္မ်ိဳးမဟုတ္တစ္မ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ အဲဒီေရာဂါဟာ အျမဲျပန္ျပန္ ျဖစ္ေနတတ္တုန္းေလ…













-- ဆုေ၀ျဖိဳး --
Nov 22, 2012
(photo credit to - ArtPics Photography)