တိတ္ဆိတ္ေနပင္မဲ႔ မင္းအသံကုိၾကားေနရတယ္
မဲေမွာင္ေနပင္မဲ႔ မင္းကိုျမင္ေနရတယ္
ေ၀းေနေပမဲ႔ အနီးေလးလုိပဲ ခ်စ္သူ
ဘာျဖစ္လိုလဲဆိုေတာ မင္းဟာကိုယ္ဘ၀အတြက္
ေနမင္းလုိရဲရင္းမႈေတြေပးျပီ
လမင္းလုိေအးခ်မ္မႈေတြလည္ေပးလုိပါပဲ
ေနမင္းရဲအလင္းေရာင္ေၾကာင္႔မနက္ဆိုတာျဖစ္ေပၚလာျပီ
ကို္ယ္ျဖတ္သန္းမဲ႔ေန႔တစ္ေန႔တာကို
ရဲရင္စြာျဖတ္သန္းႏိုင္ေအာင္အလင္းေရာင္ေတြေပးခဲ႔သလို
ညဘက္ေရာက္ရင္းလည္
လမင္းရဲအလင္းေရာင္ကိုၾကည္ျပီးေအးခ်မ္းစြာအိတ္စက္ႏိုင္လုိပါပဲ
ပမာႏိႈင္ရင္း
ကိုယ္အျဖစ္ဟာေနမင္းရဲအလင္းေရာင္ကုိေစာင္႔ၾကိဳျပီးပြင္႔လန္းရမဲ႔
ၾကာပန္းေလးနဲ႔တူသလို
လမင္းရဲအလင္းေရာင္ကိုင႔ံလင္းျပီပြင္႔လန္းရမဲ႔ၾကာပန္းေလလုိပါပဲ ခ်စ္သူ
မင္းသာကိုယ္ကိုခြဲသြားရင္းကိုယ္ဘ၀မွာေန႔ဆိုတာျဖစ္မလာႏိုင္ေတာ႔သလို
ညဆုိတာလည္ရွိေတာမွာမဟုတ္ပါဘူး
ဒါေၾကာင္႔ကုိယ္ေနာက္ဆံုမင္ကိုေျပာခ်င္းတာကေတာ
ကိုယ္ကိုခြဲမသြားပါနဲ႔လား ခ်စ္သူရယ္............................။
Post a Comment